Pieśń dla ludzi plonów - Marek Grechuta

Krajobrazów świata stron

Mówi co człowiek potrafi

Kiedy mądrość zdobi tron

Mądrość która dzisiaj sięga

Hen ku gwiazdom w ciemną noc

Wierzę że jest jak przysięga

Ziemi której bierze moc

Ziemi która tak nas karmi

Dając siłę na przyszłośc dni

Kiedy na zielonej darni

Człowiek zbiera plony dając mi

Chleb zdobyty wielkim trudem

Spiętych pleców, silnych rąk

Na kolanach w polu gródek

By wypełnić stołów krąg

Wierszem tym się dla nich modlę

O dobre słońce, dobre deszcze

By nie było im żle potem

Gdy wciąż mało chleba jeszcze

Choć w oddali, gdzieś na drodze

W bród pojazdów pędzi w dal

Oni klęczą w bożej trwodze

Choć podróży przecież żal

Plony ziemi niosą w rękach

Świat się im do pasa kłania

Ciała ich przeszywa męka

Od tych skłonów, od klękania

A gdy wśród stołów radości

Ja przed nimi w duszy klękam

Marzą aby dla miłości

Służył chleb zdobyty w mękach

Moja pieśń dla tych co klęczą

Przed ołtarzem bożych darów

Tak jak ci co nocą ślęczą

By dokonać nowych czarów

Składam pieśń do rąk spękanych

Rozmodlonych w żyznej glebie

Gdy goicie kolan rany

Pamięci o Was w moim śpiewie