Kumbarada Birikenler - Yener Çevik

Paranoya var zaten, kuruyo’mda kuruyo’m

Kimse bilmiyo' da boğazıma kadar doluyum

Eylül sonu, ekim dedimi

Sonbahar geldi gene tuttu elimi

Uzun bi' sessizlik, sesi filmi

Karadüzen bağlama, bozlak mevsimi

Üşümüş dilimi, sıcak çay ısıtmış

Rüzgar şarkı söylüyo', adı ıslıkmış

Ne güzel di’mi?

Hafif ve salınık!

Dertlerime yol verdim, yok onlar artık

Şimdi saat sekizi azcık geçiyo'

Kimi sevap, kimi de haram içiyo'

Ben Romeo değilim, Juliet arıyan

Sen neye inanmak istersen, ona inan

Kısık göz, kısık ses, pazar günü

Kerem ve Meriç kardeşimle geçirdim dünü

Bu yazımın günlüğü, tüm kışlara

Selam olsun kurşuni, kanatlı kuşlara

Kumbarada biriken, bozukluklar gibi

Darmadağın, yalnızken insan

İki cümle kursam sonbaharda

Sen sansanki, geldi nisan

Yatalak geçirdiğim bir seneye

Ekleyiver yazdığım tüm şarkıları

Kalplerimiz ya kırık, ya yaralı

Ben anladım olayı, yalnızlığa sarılıp

Bir yerden tanıdık gelebilir sana

Gölgen bile yok, ışıklar kapandığında

Konuş'cak bi' şey de kalmadı da sanki

Her satırda özlem ve hasret saki

Dolduruyo' gırtlağıma kadar yine beni

Düşünmüyo'm desem de, düşünüyo'm seni

Açtım gene bir paket tütünü yeni

İçiyo'm, ciğerime ciğerime seni

Neyse ben hiç darılmadım ki sana

Harbidende kavuşmadım ki sana

Kader nasip böyleymiş be güzelim

Tek bastonumla da ben güzelim

Böyle geçiyo' zaman

Ağır ağır, sağır sağır

Böyle geçiyo' zaman

Kalem, kağıt, satır satır Rap

Rap Genius Türkiye