Ehtiyacımsan - Tünzalə

Bir otağın içində o baş - bu baş

Yeridim, gah qaçdım, gah dayandım

Gah da yavaş – yavaş yeridim

O qədər fırlandım ki, göyün başı hərləndi

Elə ah çəkdim, yazıq buludlar zəhərləndi

Nəhayət, göy ögüdü, gurultular qarışdı

Buludlar qusdu, hamı elə bildi

Hamı elə bildi yağışdı

Taxta skamyalarda islandı kimsəsizlər

Narahat yuxusundan oyandı kimsəsizlər

Daha ağrılarıma başqa çarə yoxdur

Sənsiz bu evin içi çölündən soyuqdur

Amma kimə deyəsən, kim anlayar bu halı?

Nə bilsinlər?...

Min ildir qurumur əl dəsmalım

İndi mənim dərdimə sən əlacsan

(Tək əlacsan, bir dənəm)

Birinci və sonuncu ehtiyacsan

(Ehtiyacsan, bir dənəm)

İndi mənim dərdimə sən əlacsan

(Tək əlacsan, bir dənəm)

Birinci və sonuncu ehtiyacsan

(Ehtiyacsan, bir dənəm)

Qəfil döyüldü qapım, şeirim qaldı yarımçıq

Çöldə bir dəstə adam qışqırdı ki, “çölə çıx”

İlahi, mən neyləyim, gizlənim, ya bağırım?

Qonşuları çağırım, yoxsa polis çağırım?

Salam, bağışlayın, mən bayaq bir cinayət işlədim fərqində olmayaraq

Axı bu kimsəsizlər dadanıblar canıma!

Nə olar, polis göndərin təcili ünvanıma!

Bu evdən çıxmayalı çöldə dəyişib həyat

Aman tanrım, polis də geyinərmi heç ağ xalat?!

İndi mənim dərdimə sən əlacsan

(Tək əlacsan, bir dənəm)

Birinci və sonuncu ehtiyacsan

(Ehtiyacsan, bir dənəm)

İndi mənim dərdimə sən əlacsan

(Tək əlacsan, bir dənəm)

Birinci və sonuncu ehtiyacsan

(Ehtiyacsan, bir dənəm)

Ehtiyacımsan...

Ehtiyacımsan...

Ehtiyacımsan...

Ehtiyacımsan...