Samotność - The Analogs

Błąkasz się bez celu obcymi ulicami

Rozglądasz dookoła lśniącymi oczami

Rozlewasz nienawiść na przeklęty świat

Uciekłaś z domu, masz 16 lat

Dziś nad twoją głową eksploduje słońce

Goją się rany, chcesz o nich zapomnieć

Blizny na nadgarstkach, puste obietnice

Nikt cię nie ostrzegał, jak gorzkie jest życie

Jesteś naprawdę sama, choć otacza cię tłum

Kolorowe włosy, w sercu ciągle ból

Nie wiesz, w co masz wierzyć, nie wiesz, dokąd iść

Spalone papierosy i niepotrzebne łzy

Miasto już umiera, noc gasi wystawi

Policyjne wozy pędzą ulicami

Chowasz się do bramy, wilgotnej i brudnej

Zasypiasz wtulona w swój własny smutek

Jutro rano wstaniesz i wrócisz do domu

Wszystko będzie znów pozornie jak było

Choć nic się nie zmieni w twoich czterech ścianach

Nigdy już nie wrócisz do tamtego świata

Jesteś naprawdę sama, choć otacza cię tłum

Kolorowe włosy, w sercu ciągle ból

Nie wiesz, w co masz wierzyć, nie wiesz, dokąd iść

Spalone papierosy i niepotrzebne łzy