Dele Khosh Bavar - Shohreh

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو

برای اوج آوازم یه هم آوازه بودی تو

ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود

نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو

برای اوج آوازم یه هم آوازه بودی تو

ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود

نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه

هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه

گلدونی که تو این خونه همیشه تازه می مونه

هنوزم عکس بیدارت تو قاب سرد چشمامه

تو که نیستی صدای تو مث یک سایه همرامه

هنوزم بوف تنهایی نه میگریه، نه میخونه

دل خوش باورم انگار تو رو برگشته میدونه