Алтын Энем - Мирбек Атабеков

Эркем деп мээримиңди төкчү элең,

Неберем деп жетелеп жүрчү элең.

Айланып, жагынып, жыттап жүрчү элең,

Жанып тургаң чырагымсың эле

Тутуп жургөн тумарымсың эле.

Сагынып, зарыгып, ызаланып туталанам мен.

Кайырма:

Кагылайын менин алтын энем,

Карегимден аккан жашым менен

Кайда жүрсөм эстеп сагынып бир өзүндү мен

Асылымсың менин алтын энем

Кусалык кыйнайт жүрөктү эзген

Кайда жүрсөм эстеп, сагынып бир өзүндү мен

Айла жок кайрылбастан кеткен экен

Ыйласам да, сыздасам да бирок

Эне заты сыйлайлычы өз убагында

Эстеймин сенин искеп жытынды,

Зарыгып уксам деймин үнүңдү.

Жалынып, кагылып бир өзүңө мен

Берекем деп көкөлөп бакты элең.

Көлөкөм деп көкөлөп жүрчү элең.

Сагынып, зарыгып, ызаланып туталанам мен.

Кайырма:

Кагылайын менин алтын энем,

Карегиңден аккан жашым менен

Кайда журсөм эстеп сагынып бир озунду мен

Асылымсын менин алтын энем

Кусалык кыйнайт жүрөктү эзген

Кайда жүрсөм эстеп, сагынып бир өзүңдү мен