Wit Licht - Marco Borsato

Ik ben een mens van vlees en bloed

Een druppel in de oceaan

Onherkenbaar in de golven

Een korrel zand in de woestijn

Zo slokt de menigte mij op

Raak ik telkens weer bedolven

Maar gedragen door het witte licht

Stijg ik uit boven mezelf

Ken ik even geen gewicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon ontdek ik mijn gezicht

Ik word geboren in de bergen

Draag het water naar de zee

Maar waarom ben ik vergeten

Ik zet mijn stappen in het zand

Maar word geruisloos weggespoeld

En vul mijn plek weer in de leegte

Maar gedragen door het witte licht

Kom ik los van wie mij maakte

Knijpt de tijd z’n ogen dicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Open ogen in de zon ontdek ik mijn gezicht

'k Voel dat deze kaars niet voor altijd zal blijven branden

Dus ik verdrink me in de schijn die dit licht voor even werpt

Nog heel even en de waarheid slaat de leugen weer keihard uit m’n handen

M’n ogen branden als de hel, maar ik ben liever blind dan dat ik hier nu sterf

Dio disse, «Sia luce» e luce fu

Gedragen door het witte licht

Kom ik los van wie mij maakte

Knijpt de tijd z’n ogen dicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Open ogen in de zon

Gedragen door het witte licht

Stijg ik uit boven mezelf

Ken ik even geen gewicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon verlies ik mijn gezicht

Ben een mens van vlees en bloed

Een druppel in de oceaan

'k Ga ten onder in de golven