Kaba Kağıt - Mabel Matiz

Yana yana söndü korku dizlerimde

Gör başını bil sonunu oyunun diye diye

Basa basa geçtim üstü kaldı sırtımda

Çok bilenin her unutup düştüğü yerde

Koyunum otlarken mayınlar patlıyordu

Bir koku vardı aslında

Ve birileri vurdu birilerimi

Saatim durmuşken dünya dönüyordu

Kaba kağıt alev aldı fikrimden

Ve çamuru yaşarttı gözlerimi

Katran karası bir rekor bu

Ben kırsam canıma okur mu

Gafleti yutuyor cüretim dar

Varsın olsun

Çulsuz çaputun cennetinden

(Yurtsuz yatırın cennetinden)

Saptım, süpürüldüm sütunlardan

Kaf kef satarın sütünde

Ben de boğuldum

Padişahımın kamışından düşer

Talihin yemişleri orda pişer

Kim sarılsa fikrinden göğe uçar

Tutuşur yedi cihan kan diye diye

Alemlerin bütün bir sırrından muaf

Biraz acıklı, küstah ve yani tuhaf

Korkusuz mu korkak mu bilmem nasıl bitaraf

Sataşır kulağıma şiddeti, yazmaz niye?