Legenda O Smoku - Lao Che

Zawyły chamy:

— Bij gejów, mścij braci

A tak wyje cham, gdy rozum traci

Po nich ryknęli chłoptasie w brunacie

— Żyć to nie damy żadnej czarnej szmacie!

Następnie zrodzili się damscy bokserzy

Treserzy, co lepić chcą z dzieci żołnierzy

I dalej też ci, co krzywdzą zwierzęta

W końcu ci z Bogiem na ustach

A z gównem w sercach

Kroczy sól ziemi

W nogę noga

Kroczy sól ziemi

Tyle, że sól jest niezdrowa

Zstąpił więc smok, gdy nerwów brakło

By z rezonem ogonem przegnać barachło

Lecz lęgła się, lęgła się, lęgła się ćma

A i smocza cierpliwość granice ma

Tak pożarł hołotę, by wysrać pod lasem

Nie chadzaj tamtędy byś nie wdepnął czasem

Bój się smoków, bój smoków się

Człeku o kurduplim sercu i radykalnym w łbie

Niekiedy marzy smok o cichym kątku

Gdzie pośród Wysp Przyzwoitego Rozsądku

Tam ludzie ludziom chylą nieba

I tylko wysp tych nie ma…