Córy - Karolina Czarnecka

Do małej Rycerki, co stoi pod sceną

I kiwa się jeszcze tak jak chce

A nie tak jak pragnie jej matka i świat

Jak chcesz, to walcz, jak nie to tańcz

Mała Rycerko, bujaj w obłokach

Tak jakby miało to być ostatnie gibanie

Rób rzeczy, myśli za własną zgodą

Eros i Logos niech będą z tobą

Marz o Nagrodzie Nobla, otwarty świat

Szeroki wachlarz źródeł masz, papuga, paw

Spełniają się miłości, nie spełniają marzenia

Zawsze jest pomocny cel, no i pokora doświadczenia

Jak wpadniesz w ocean samotni

Skrawki przeszłości w listy potnij

A nimi wyszyj czerwone trzewiki

Zatrać w nich dech, to twoje są buciki

Kiedy zabłądzisz w emocjach pomyśl

Weź to na klatę, z odlotu ptaka policz

Do pięciu, do dziesięciu, jak trzeba to do stu

Emocje odpłyną, rwący potok ze snu

Ramtaj, ramtaj, radzi dana, ramtaj, ramtaj, radzi dana, ramtaj, radzi dana,

dana, ramtaj, radzi dana, dana, ramtaj, ramtaj, radzi dana, dana, ramtaj,

ramtaj, radzi dana, ramtaj, radzi dana, dana

Córy, nie tracą swoich skarbów

Córy, nie karmią się pogardą

Córy, to my, córy

Córy!

Festiwal spełnionych pragnień

Swobodnej duszy niezanieczyszczonej jaźni

Zniewolenia i bagaże na dnie

A my wypływamy w dzień jak rusałki na zabawie

Wewnętrzna uczciwość intelektualna ostrość

Kobieca robinsonada, a dla przyjaciół rozkosz

Wiara w sens myślenia do dystansu respektu

Wyostrzenie zmysłów w drodze do intelektu

Pragmatyczki, kurtyzany, Podlasianki

Grażyny, mężyny i warszawianki

Wojowniczki, buntowniczki, amazonki

Stoimy na straży boskiej autentyczności

Cera ogorzała, a w źrenicy ogień

Sama masz to w oku mocy nie wypieraj swojej

Dziury w sobie niemiłości i tak nie załatasz

Więc jej użyj jako napęd do zdobycia świata

Sama nie wiem, o co chodzi w tej machinie świat

Ale wiem, że o wartości swojej muszę wiedzieć przede wszystkim ja

Nie wiem do kopania sensu co mnie co dzień skłania

To coś więcej niż instynkt przetrwania

ie

Córy, nie tracą swoich skarbów

Córy, nie karmią się pogardą

Córy, to my, córy

Córy!