Usta - İbrahim Erkal

Usta be!

Sen hiç aşık oldun mu?

Hani ayakların yerden kesilir

Hani aklını kafatasında tutamazsın ya

Hani mantıksızlaşır

Hani anlamsızlaşır

Ama onsuzlaşamazsın ya

Hiç oldun mu usta?

Olmuşsun gibi be usta, olmuşsun

Yoksa bu saçlar bu kadar ağarıp

Bu gözler bu kadar dolup

Ve sen bu kadar susamazsın

Usta be!

Sen hiç yalnız kaldın mı?

Bir başına, tek başına, aç, açıkta

Rutubet sinmiş duvarların arasında

Pembe hayallere dalıp hanlar, hamamlar yaptın mı?

Ve uyandığında var gününde her yanına çarpanları

Dar gününde mumla aradın mı hiç?

Anladım, aramışsın be usta, aramışsın

Ya usta!

Sen hiç korktun mu?

Karanlıktan, yalnızlıktan

Benim gibi yüksekten veya uçmaktan korktun mu?

Gülerken ısıran yüzden, iltifatla iğne sokan sözden

Güzel bakmayı keşfeden kem gözden korktun mu be usta?

Sen hiç şöhret oldun mu be usta?

Hani üstünde ateşten bir gömlek

İçinde esirmişsin gibi bir sen

Çırılçıplak, savunmasız

Hiç oldun mu be usta?

Anladım, konuşmayacaksın be usta

Ama ben anladım usta