Gdy jestem sam - Eldo

Nie bój;

nie mniej intensywne, zapraszam Cię do środka

Król egzystencjalistów jakbym na imię miał Albert

Bez sznytów na rękach bo blizny mam na kartce

Piszę, myślę, czytam, czasem robię głupoty

Chodzę i pytam, odpowiedzi przynoszą synkopy

Siędzę, wpatruję się w szybę;

emocje pod samą szyję

Pośród znikających dni chciałbym złapać każdą chwilę

Mocno w dłonie, nie wypuścić nigdy tych skarbów

Lecz mijam je codziennie;

fale z perspektywy statku

Nie ma przypadków, nie wierzę w wielki incydent

W sumę pierwiastków, pusty świat bez skrzydeł

Odwiedza mnie niepokój, odwiedza mnie zwątpienie

Po co to robię?

Po co tu jestem?

Czy coś dzisiaj ma znaczenie?

Można zgubić sens gdy odchodzi ktoś kto był wszystkim

Mam kota i depresję od sześciu lat;

Kaczyński

Nagrałem «Chi «, chwilę potem pochowałem matkę do ziemi

Wylądowałem w rzeczywistości duchów i cieni

Nie można zmienić, szkoła akceptacji, błąd w przestrzeni

By nie dać się zwariować i nie krzyczeć do kamieni

Staram się przepracować strach nad kartką me terapie

Noce pełne porażek, szukam sensu, chcę przelać na papier

Resztki talentu pozostałości nadziei

W świecie martwych prezydentów nie dać światu się zmienić

Łatwo powiedzieć kiedy tysiąc razy w historii

Mówiłem jedno, robiłem odwrotnie;

wieczny opornik

Pod prąd — nie ważne ile razy będą śmiać się

Tysiąc razy pod rząd, nie wahaj się kiedy masz rację

Popadam w nostalgię, natychmiast wieję z jej objęć

Od trzydziestu siedmiu lat cierpliwie piszę swą historię

Swoich zwycięstw nie waham dzielić się przez głośnik

Zgaś światło w pokoju, usiądź w fotelu, zamknij oczy — posłuchaj