W matni - Bezczel, Kali

Druga w nocy, oczom spać nie daje w pełni księżyc

Znów krążę po zakamarkach sumienia pełnych tajemnic

Strach, całkiem sam jestem, nie ma tu nikogo

Tylko martwa, przeklęta samotność, która mnie tak tuli błogo

Po cichu, na palcach, jak zwykle ukradkiem przyszła suka

Nie ma nic wspólnego z brakiem towarzystwa

Namacalnie czuje je obecność, chociaż jej nie widzę

I jest mi taka bliska, chociaż jej nienawidzę

Nigdy nic o sobie nie mówi, lecz dobrze znam ją już

I jak bym się uciec nie trudził, zawsze jest za mną tuż

I choć na moje problemy jest zawsze ślepa i głucha

Na koniec zawsze tylko ona na mnie czeka i słucha

Jak niespokojna dusza po pokoju lata gdzieś

Za oknem gra najstarsza kołysanka świata — deszcz

Samotność, cicha, bezsenna samotność

Czujemy ją tak mocno, choć jej nie możemy dotknąć

Nie zadaje pytań, tylko chwyta nas tak mocno

Serce dusze przenika i zamyka na świat okno

Gdy nadchodzi mroczna dama, nie ma gdzie się ukryć

Jak sutanna czarne myśli zaschły na jej suknii

Gra gehenna, ulubiona muzyka tej suki

Jest beznamiętna jak nad grobem wygłodniałe kruki

Słyszę jej kroki, ten wolny, niewerbalny stukot

Pozytyw kruszy we mnie, pęka konstrukcja jak próchno

Pani Walewska w kompozycji zgnilizna i truchło

W matni jej objęć niebo maluje się smutno

Przede mną puste płótno — wylewam na nie gorycz

Myśli się kłócą «Którą z bagna mam wydobyć?»

Nie rycz, chłopaki nie płaczą, a łez wylałem kielich

Chce zanurkować, martwe morze trzyma na powierzchni

Czy jesteśmy przeklęci za gniewne słowa, błędy

Gdy ból nas pieści, wypuszczamy bezowocne pędy

Pogrzebowe bębny zamieniam dziś na harfę

Wychodzę do światła, by pochłonęło to co martwe

Samotność, cicha, bezsenna samotność

Czujemy ją tak mocno, choć jej nie możemy dotknąć

Nie zadaje pytań, tylko chwyta nas tak mocno

Serce dusze przenika i zamyka na świat okno

Często myślę ilu tak naprawdę zostało mi bliskich tu dziś

Skoro czuje się tak samotny

Tu wkoło wśród tych wszystkich ludzi

Tylu chętnych do pomocy, dookoła «Pomóż tylko»

Jakoś nikt nie słyszy, kiedy ja wołam o pomoc

Samotność, samotna samotność

Powiedz mi jak można czuć tak mocno coś

Czego nie można dotknąć

Skoro jestem tak dobrym człowiekiem

To czemu robię tyle rzeczy złych?

I tak często słyszę od obcych mi ludzi

Że moja muzyka tu leczy ich

Noszę na sobie tą odpowiedzialność i presję

I przez to chyba sam popadłem już dawno w depresję

Czasem bywa tak, że mam dość

I nie mogę tego już znieść

Wciąż przybywa spraw mi na złość

Znów ktoś coś chce gdzieś

Nadmiar towarzystwa często ma skutek odwrotny

Na koniec zawsze i tak zostajesz sam — samotny

Na koniec zawsze i tak zostajesz sam

Na koniec i tak zawsze sam