Birileri - Aspova

Sırtıma saplanan hançer

Yine kaldım Araf ta, bir dal ver

Gururuma konduramam ben

Tüm derdimi alnıma yazdın, ayazdayım

Nefesim kesildiği gün benliğimin ezildiği

Her yerim toz duman, gör ellerimin rezilliği

Doğduğum belli, ancak yaşadığım kesin değil

Beyaz bir tuvaldeki en minimal resimdeyim

Yazmak için değil, harbi fedakârlık

Canım yandıkça abilerden sigaralar çaldım

Ne bir dost vardı, şimdi ne bir insan kaldı

Yukarı bağırsam bıyıktı, aşağısı balçık

Kapı orada görmüyor musun?

Ceketini al, çık!

Benim hayatımı mahvedemez sıradan bir kancık

Sinirlenip ellerimle yumruktan bir sancı

Sinirlerim evlerinde otursun birazcık

Emek veren ben, devrilen ben

Ruhum çok uzaklarda evden

Beni birileri çaldı benden

İzi bile yok, neredeyim?

Emek veren ben, devrilen ben

Ruhum çok uzaklarda senden

Beni birileri çaldı benden

İzi bile yok, neredeyim?

"Sen yaz."

dediler, "Neden?"

dedim, durdum

Yazmak seni var edecek, düşünme hiç, kurtul

Güdümlendi ruhum, kalem sanki parçam oldu

Geceyle beslenip gündüze bir karanlık oldum

Çok sevdiğim öğretti nefret etmeyi

Sevgiyi öldürmek için kalbe dikte etmeyi

Beyne umut yerine ölüm yüklü tohum sermeyi

Güven aptalların işidir oğlum unut her şeyi

Kahır menşeim oldukça ağır geçmişim

İnsanı canım bilmişim, "Bu hata değil."

demiştim

Kendime bir zamanlar, geçmiş zamanlar

Yarını bekliyordum ki geçmiş zamanlar

Ettim feragat insani yanımdan böyle

Masamda dolu bir silah var acil durumda çare

Omzumda meleklerden bir soldaki kaldı

Diğeri gitti bir gün dayanamazdı hâle

Emek veren ben, devrilen ben

Ruhum çok uzaklarda evden

Beni birileri çaldı benden

İzi bile yok, neredeyim?

Emek veren ben, devrilen ben

Ruhum çok uzaklarda senden

Beni birileri çaldı benden

İzi bile yok, neredeyim?

Emek veren ben, devrilen ben

Ruhum çok uzaklarda evden

Beni birileri çaldı benden

İzi bile yok, neredeyim?

Emek veren ben, devrilen ben

Ruhum çok uzaklarda senden

Beni birileri çaldı benden

İzi bile yok, neredeyim?