Prosopika - Antonis Remos

Χθεςσυνάντησατυχαίαέναφίλοσουπαλιό

καιμουμίλησεγιασέναπουείχαχρόνιανασεδω

καιπερίμεναν' ακούσωπωςστοβάθος

τηςκαρδιάσουθαυπάρχωπάνταεγώ.

Πόσολάθοςείχακάνειτοκατάλαβαμετά

πουμεχτύπησεστηπλάτηκαιμουείπεφιλικά

«άκουφίλεμησενοιάζει,

τηζωήτηςέχειφτιάξειτώραπια!».

Καισταμάτησεγιαλίγοηκαρδιάμου

σαναέχασατονκόσμοξαφνικά.

Δενπερίμεναποτέπωςθαπονέσω

τόσοπολύχρόνιαμετά.

Καισταμάτησεγιαλίγοηκαρδιάμου

χίλιαέγινακομμάτιατελικά.

Δεφαντάστηκαποτέπωςθατοπάρω

τόσοπολύπροσωπικά, προσωπικά…

Ξέρωκάποτεσουείπατηςαγάπηςτογυαλί

έχειμέσαμουραγίσεικαισεπόνεσαπολύ.

Ξέρωείχεςστοφινάλετοδικαίωμα

ναφτιάξειςτηδικήσουτηζωή.

Κάτιλόγιαπουμουείπανχθεςτοβράδυφιλικά

σαναντίλαλοςγυρνάνεστομυαλόμουτελικά

«άκου